επανάληψη...

Κλείνω το στόμα μου
και οι σκέψεις μου 
δεν γίνονται λέξεις.

Κλείνω τις σκέψεις μου
και δεν αγγίζουν
της ψυχής μου τα θέλω.

Κλείνω τα θέλω μου
και σχήματα
δεν παίρνουν ύλη.

Και εγώ
κομμάτια ελεύθερα
συντρίμια καμμένα
αισθήματα ναρκωμένα
δρασκελίζω το παρόν
ξανά
ξανά
ξανά
σαν κατώφλι ασήμαντο.