όχι για μένα

...

έσβησε

και χάνω

και χάνομαι

και πονώ

και τίποτε δεν είναι όπως πίστευα


ναι, υπάρχει

αλλά όχι για μένα

και το κενό είναι εκεί


μέσα μου


πάντα;

ΟΧΙ

μόνο μία

...

ανάγκη, μόνο μία

εσύ


ματιά, μόνο μία

εσύ


έγνοια, μόνο μία

εσύ


ανάσα, μόνο μία

εσύ


κραυγή, μόνο μία

εσύ


σκέψη, μόνο μία

εσύ


δύναμη, μόνο μία

εσύ


πληγή, μόνο μία

εσύ


φωτιά, μόνο μία

εσύ



κι εγώ;

... ... . .. .. ..

me

daughter...

woman...

wife...

mother...

mother...

woman...



definitely a WOMAN

alive I am

I want...


I desire ...perhaps.


Not perhaps, sure I do.


I know, that I do not have the right for this desire.


But everything is pushing me to.


I feel.


I scream my feelings soundless, breathless...



Yes, I am alive


...

ζω

θέλω

ίσως

σίγουρα


ξέρω

ότι

δεν δικαιούμαι


αλλά

όλα με παρασέρνουν

και αισθάνομαι


βουβά ουρλιάζω

και κόβεται η ανάσα μου


ζω


...

είσαι ακόμη ζωντανή;

σιωπή

και αναμονή
και επιθυμία
και ελπίδα
και λογική
και απόγνωση

και πάλι ζωντάνεμα
και ζέστη
και φως
και πέταγμα
και χαρά
και ένταση

και πάλι μια φλούδα λογικής
που πας;
τι ζητάς;
πώς ελπίζεις;
ποιον ξεγελάς;

και σκοτάδι
και θλίψη
και βούλιαγμα
και ουρλιαχτό
και τρέλα

και ένα χαμόγελο ματιών
και μια δυνατή σύνδεση
και ξανά γιατί όχι
και απόλαυσε
και κράτησε ότι ίσως σου χαρίζεται ή μοιάζει να σου χαρίζεται

και μετά τι;

ναι ή όχι;


ναι

είσαι ακόμη ζωντανή

... ... . ... ...

αν απλώς το βουλώνανε...

Μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε

καλούν ειδικούς, καλούν αναλυτές, καλούν καθηγητές Πανεπιστημίου

και τα ξέρουν όλα, τα πριν και τα μελλούμενα, τα γιατί και τα πως

και συνεχίζουν να μιλάνε και να μιλάνε

και από μέσα τους λένε

"τι ωραία που τα λέω!"

"πόσο σοφός είμαι!"

"μπράβο μου!"

και χαμογελάνε ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι που τους κάλεσαν

και μιλάνε και μιλάνε και μιλάνε

όχι πράξεις

σκέτα λόγια

αν

απλώς

το βουλώνανε?

έχω σιχαθεί τα δελτία ειδήσεων

έχω σιχαθεί τα δελτία ειδήσεων

έχω σιχαθεί τα μεγάλα ονόματα των κεντρικών και παράπλευρων παράθυρων

έχω σιχαθεί τις υπερβολικές επαναλαμβανόμενες δόσεις των εκτάκτων δελτίων με την τρομακτική μουσικούλα τους, που λες "ποιο κομμάτι του ουρανού μας πλάκωσε τώρα"

έχω σιχαθεί τους "χρωματιστούς" πρωταγωνιστές που βαρύγδουπα πάντοτε εκφράζουν την πάντα ξύλινη άποψή τους, χαρούμενοι που βρίσκονται και πάλι μπρος στην κάμερα

έχω σιχαθεί να βλέπω τις λάθος ελπίδες μου του παρελθόντος να επιβεβαιώνουν την κενότητα των λόγων τους

έχω σιχαθεί τους σωτήρες, που θέλουν να προσφέρουν, που έχουν όραμα, που έχουν το σχέδιο, που έχουν το πρόγραμμα, που έχουν την λύση

έχω σιχαθεί τους αναλυτές, τους γνώστες, τους ειδικούς, τους νομπελίστες, όλους αυτούς που ξέρουν τα πάντα, που προτείνουν το σωστό, που υποστηρίζουν με νύχια και με δόντια αυτό που σύντομα θα εγκαταλείψουν και θα αρχίσουν να το υπονομεύουν επιτήδεια και να πολεμούν ανοιχτά μόλις φυσήξει ο άνεμος από άλλη μεριά

έχω σιχαθεί αυτό το παιχνίδι όπου εγώ είμαι ο κυρίαρχος λαός στιγμιαία και αμέσως μετά γίνομαι ο κυριευμένος από απόγνωση, από απελπισία, από ντροπή φταίχτης λαός

και όλα αυτά θέλω να τα μάθουν όλοι αυτοί που πιστεύουν ότι η μνήμη μου είναι αρκετά κοντή, η κρίση μου αρκετά αδύναμη και η ευφυΐα μου αμελητέα

και απαιτώ να μου λένε την αλήθεια αν είναι βέβαια σε θέση να την αντιλαμβάνονται

απαιτώ να γίνουν αντάξιοι των ελάχιστων πλέον προσδοκιών μου ή να εξαφανιστούν από το προσκήνιο

"όταν θέλεις κάτι πολύ τότε όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις"

κενό

πληγή

δίψα

το σκέφτομαι και κόβεται η ανάσα

προσπάθησα να ξεχάσω ότι διψώ?

όμως υπάρχει, ναι ΘΕΛΩ

"όταν θέλεις κάτι πολύ τότε όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις"

ή κάπως έτσι?

δεν ισχύει!

δεν ισχύει?

μήπως δεν το θέλω πολύ?

πάντα μου την έδινε ο Πάουλο...

μήπως έφτιαξα αυτήν την δίψα για να κρατιέμαι ζωντανή?

για να αποδείξω ότι είμαι ακόμη εδώ?

όχι

θυμάμαι όταν την πρωτοαισθάνθηκα

αισθάνθηκα

δεν σκέφτηκα

άρα δεν είναι φτιαχτό

ΘΕΛΩ

nobel peace prize 2011

Ellen Johnson-Sirleaf, Leymah Gbowee and Tawakul Karman

φέτος τρεις γυναίκες

άξια

παρέα με τους

Μπαράκ Ομπάμα,

Αλ Γκορ,

Τζίμι Κάρτερ

και τον καλύτερο όλων

Χένρυ Κίσινγκερ

παρέα με αρκετούς ακόμη άνδρες που η συνεισφορά τους στην Παγκόσμια ή όχι Ειρήνη φαντάζει σαν στιγμιαίο λάθος μέσα στην υπόλοιπη ζωή και πρακτική τους

κανένα άλλο σχόλιο

Θυμάσαι πως είναι να μπορείς;

παρακαλώ

κάνε το

τόλμα

και ο χρόνος τελειώνει

και βιάζεται

και οι στιγμές λιώνουν

και εξαφανίζονται

και ο χώρος μαζεύει

και χάνεται

το τώρα, μόνο για τώρα

το αύριο, για νέα όνειρα

κάνε το

τόλμα

όχι όνειρα για όνειρα μόνο

πράξεις τα όνειρα

αφού μπορείς

όμως, θυμάσαι ότι μπορείς;

stay hungry! stay foolish!

προτροπή, πόσο μακριά από την Ελληνική πραγματικότητα...

...δουλεύω σε έναν χώρο με νέους

όμως, νέους που δεν προέρχονται από βολεμένες οικογένειες,

νέους που αναγκάζονται από τα δεκαπέντε τους να προσαρμόσουν τα θέλω τους,

αναγκάζονται να έχουν εντελώς ρεαλιστικούς και προσγειωμένους στόχους,

η πείνα τους δεν επιτρέπεται να είναι για όνειρα δημιουργίας, αλλά μόνο επιβίωσης

η τρέλα τους υπάρχει, όσο τους επιτρέπεται από τις συνθήκες να αισθανθούν παιδιά

αλλά, παιδιά ενός κατώτερου θεού

που είναι συχνά, πολύ ενοχλητικά για εμάς τους τυχερούς

έτσι

και τα κρίνουμε

και τα κατακρίνουμε

και τα απορρίπτουμε

και τα αποκαρδιώνουμε

και τα στιγματίζουμε

και τα υποτιμούμε

και τα διαλύουμε

όλα αυτά χωρίς δεύτερη σκέψη, αυθόρμητα

ενισχυμένοι

από το βάρος της αυθεντίας μας

από το κύρος του σπουδαγμένου

από την σιγουριά του τυχερού

από το ύψος του ανώτερου

από την σκληρότητα του βολεμένου

και επιτυχημένα πνίγουμε κάθε πείνα, κάθε δίψα, κάθε τρέλα

...

θα περιμενω

θα περιμενω;

ειναι ανοητο

ειναι αναζωογονητικο

ειναι ματαιο

ειναι ελπιδα

ομως

ποσο θα συνεχισω ελπιζοντας

ποσο θα επιμενω ελπιζοντας

ποσο θα βολευομαι ελπιζοντας

ολο αυτο τον καιρο, ηταν αυτο, που μου εδινε το θετικο προσημο

και η ζωη φαινοταν καλυτερη

και λαμπερη

και χρωματιστη

και απαλη

και οχι απλη αναμονη για οτι θα ρθει

και αν σβησω την ελπιδα

δεν θα σβησει μαζι

ολος αυτος ο υπεροχος χρονος, οταν την ετρεφα;

και με τρομαζει η σκεψη πως μπορω εύκολα να το κάνω

θα περιμενω

και αποφαση

και δυναμη

και ζωη

και οξυγονο

και αινιγμα

θα περιμενω

εχει νόημα;

έχει νόημα να προσπαθείς, 
όταν φοβάσαι ότι δεν θα υπάρξει αποτέλεσμα;

έχει νόημα να ελπίζεις, 
όταν πουθενά δεν φαίνεται φως;

έχει νόημα να απλώνεις το χέρι, 
όταν εκεί δεν είναι κανείς;

έχει νόημα να κανείς προσεκτικά βήματα, 
όταν δεν υπάρχει ούτε δρόμος;

έχει νόημα να λαχταράς, 
όταν το αντικείμενο του πόθου σου ειναι άπιαστο;

έχει νόημα να ζητάς, 
όταν κανείς δεν σου δίνει τίποτε;

έχει νόημα να ουρλιάζεις, 
όταν ο ήχος δεν αγγίζει κανέναν;

εχει νόημα;

πως θα υπαρχεις εσυ χωρις την δίψα σου πλεον;

διψα

για κατι που δεν ειναι δικο σου

για κατι που δεν μπορει να ειναι δικο σου

για κατι που δεν πρεπει να ζητας να ειναι δικο σου

για κατι που αν ηταν δικό σου δεν θα τολμούσες να το κρατησεις

για κατι που ειναι

σαν νερο

σαν φως

σαν αναπνοη

σαν αιμα

σαν...

τρεις τελειες που σημαινουν τα παντα

ολα οσα λαχταρας αλλά φοβασαι

ολα οσα δεν τολμας να τα κανεις λεξεις

και συνεχίζεις να ονειρευσαι

οτι θα ξεδιψασεις ισως αν το θελεις παρα πολυ

αλλα τοτε

θα παψεις να απολαμβανεις την διψα σου

γιατι θα εχει ικανοποιηθει

και πως θα υπαρχεις εσυ χωρις την δίψα σου πλεον;

κενο ενεργεια επιθυμια αποφαση

κενο

γεματο απουσιες και σκεψεις και επιθυμιες

ενεργεια

γεννημενη απο την απογνωση της προθεσμιας, που υπηρχε παντοτε, αλλα δεν την προσεξα

επιθυμια

για ολα οσα δεν πετυχα αναβαλλοντας

αποφαση;

γροθιά στο στομάχι

υπάρχει και είναι μια γροθιά στο στομάχι

που δεν θυμάσαι πότε την δέχτηκες

θυμάσαι το πριν

θυμάσαι το μετά

αλλά δεν θυμάσαι τι τα χωρίζει

αλλά η αίσθηση είναι εκεί

και το συναίσθημα δυνατό

και σε γεμίζει ενέργεια

και σε σπρώχνει

και δεν σε αφήνει να ησυχάσεις

και δεν το αφήνεις να ησυχάσει

γιατί αν το εκλογικεύσεις

και αν το εξηγήσεις

θα χάσει την δύναμή του

και δεν πρέπει

γιατί τότε δεν θα έχεις κάτι να ονειρεύεσαι

έστω και αν το όνειρο είναι άπιαστο

άπιαστο από τις συνθήκες

και τους όρους που εσύ έβαλες

και δεν μπορείς να ξεπεράσεις

και παρόλα αυτά είναι υπέροχο

και δεν πρέπει να το θάψεις

να το σβήσεις

να το μειώσεις

παρά να το απολαμβάνεις

σαν όνειρο

και σαν την κινητήρια σου δύναμη

που κάποιος την γέννησε

απλά επειδη σου έκανε κλικ...

...I don't wanna say good bye for the summer...

…at least not to the summer-born hopes

and expectations

and desires

and plans

and things

I didn’t dare

to dream

to wish

to think

till now…

...enjoying music

...no time for notes tonight...

feel

listen

dream

hope

wait

...

ΘΕΛΩ

χαρουμενη

ανησυχη

ανυπομονη

ικανοποιημενη

ΘΕΛΩ

πρωτη μερα στο νεο σχολειο

ολα καινουργια

δεν ειμαι σιγουρη οτι μου αρεσει

ημουν μονη

η αυλη ηταν γεματη

πολλοι μιλουσαν μεταξυ τους

γνωριζονταν

εκανα πως επαιζα με το κινητο μου απασχολημενη

ουφ, επιτελους χτυπησε το κουδουνι

που να παω

απο δω;

ναι

πανε οι περισσοτεροι

αλλα στην αλλη εισοδο ειναι το τραπεζακι

ναι ναι εκει βγαινουν ολοι

παπας και καποιοι με κουστουμια και διαφοροι καθηγητες καθηγητριες

ενας κυριος απο το μικροφωνο μας φωναζει προς τα κει

μοιαζει με τον Αστεριξ απο την ταινια την γαλλικη

συμπαθητικος φαινεται

βρισκομαι κοντα κοντα με τ' αλλα παιδια

αρχισε ο παπας

ο ηλιος καιει

εχει αναψει η πλατη μου

τι μου ηρθε να βαλω το μαυρο μπλουζακι

τα μαυρα αδυνατιζουν

ομως καιγομαι

η ομορφη κοπελα διπλα μιλαγε συνεχεια

γελαγαν, καποιος την αγριοκοιταξε, καθηγητης θαταν

ο παπας συνεχιζε, συνεχιζε, συνεχιζε

βγαινει με τον βασιλικο στο χερι και μας πιτσιλαει

ωχ λες να μεινει λεκες; μπα αγιασμος ειναι

ουφ τελειωσαμε

ο κουστουμαρισμενος με το μεγαλο κεφαλι παει στο μικροφωνο και λεει λεει

δεν αντεχω αλλο, ΕΠΑΘΑ ΗΛΙΑΣΗ

τελειωσε

ωχ και αλλος

ποτε θα τελειωσει αυτο το μαρτυριο;

ασπρισαν τα ματια μου απο τον ηλιο

α, μας αφηνουν λεει ελευθερους μεχρι να χτυπησει το κουδουνι

τοτε θα μας πουν τι θα κανουμε

πηγα επιτελους στην σκια

"επαναλαμβανεις την ταξη" μετεξεταστεοι και ασχημα αποτελεσματα

λοιπον δεν με διαβαζει κανεις

θαθελα?

δυσκολη μερα σημερα... καναμε δυο παιδια να κλαψουν... δεν περασαν...

οκ, με το σπαθι τους... γραπτα 2, 3... οταν στην πραγματικοτητα η ακριβης αξιολογηση ηταν 0(μηδεν)

αλλα με αγγιξε το κλαμα της κοπελας ειδικα...

και τι εκανα τοτε? προσπαθησα να την πεισω πως τιποτε δεν τελειωσε και πως μια χρονια ακομη στην ιδια ταξη θα μπορουσε να λειτουργησει θετικα για την ιδια αν ειναι αποφασισμενη να προσπαθησει για το καλυτερο...

τα πιστευα, αλλα δεν ειμαι σιγουρη αν με πιστεψε εκεινη...

δεκαεφτα χρονων...

"you are not young anymore"

ακούγοντας αγαπημενη μουσική... ριχνοντας ματιες σε κλειστα ματια... τα χειλη να αγγιζουν το πλεγμα...μετρωντας τις ανασες...

και αναβαλλοντας την συνταξη του βιογραφικου μου για αργοτερα...

γιατι?

δεν μπορω ακομη να μπω στους ρυθμους του Σεπτεμβρη...

παιρνω ενδομυχα αποφασεις, που απο πειρα λεω οτι θα αναβαλλω και παλι(?)

ομως εχω συνειδηση πλεον οτι "you are not young anymore" και ουτε θα γινω...

και πραγματα που δεν τολμησα πρεπει να μπουν πλεον στην λιστα αυτων που δοκιμασα...

ετσι λεω να κανω...

θα δουμε (θα δω)

fresh new and shy

Γειαααααα

Μολις ηρθα (εδω)

Σιγουρα δεν με ακουει κανεις

Λεω να μην βαζω τονους