άσκηση επιβίωσης 6η

Κρύο βράδυ
Αγαπημένο τίποτε
Τυχαίο κάθε τι
Ατέλειωτο χάδι

Θολό νερό τίποτε δεν ξεπλένει

Λιωμένο τ' όνειρο
Ίδιο πάντοτε
Ψαλιδισμένο  
Ημιτελές 

... 

άσκηση επιβίωσης 5η

Κανείς δεν θέλω εμένα να βοηθά
Αμέτοχοι αφού  ειν´ στο ξένο πάθος
τέλειοι θεατές ας μένουνε ψυχροί 
Απολαμβάνουνε το ξένο λάθος

Θύτες δεν είναι, θύμα μου ειμ´ εγώ

Λιακάδες, θύελες μυαλού μ´ ορίζουν
Ίσια έχω ξεχάσει πως να περπατώ
Ψυχρός ο κόσμος μα είν' όλος δικός μου
Η μέρα θάρθει που τις λύσεις μου θα βρω

...

άσκηση επιβίωσης 4η

Κάθε που λέω θα παλέψω,
αλλάζει κάτι στον ρυθμό...
Το κυνηγώ μα χάνεται.
Άπιαστο μοιάζει.
Θυμώνω...
Λέω "Άστο!"
Ίσως δεν άξιζε.
Ψάχνοντας σχεδόν το ξαναγγίζω...
Ημέρα θάχω ποτέ χωρίς αγώνα;

άσκηση επιβίωσης 3η

Κι όταν σου είπα πως έχω πλέον αδειάσει...
Άφωνη αντίδραση η πλάτη σου να φεύγει.
Τόσο μακριά στον χρόνο η αγάπη...
Άχρηστη αν ξοδεύτηκε όλη σε μια μέρα.

Θέλω... θέλω... θέλω... θέλω φωνάζω!

Λέει πολλά η ψυχή αλλά ούτ εγώ ακούω.
Ίσως να ξέχασα την γλώσσα που μιλάω.
Ψέμματα που ούτε εγώ θυμάμαι αν είπα.
Ήμουν σε χρόνους παλιούς ευτυχισμένη μήπως;

...

άσκηση επιβίωσης 2η

Καιροί που φέρνουν άστοχες σκέψεις
Άνθη π' αδύνατον να δέσουν σε καρπούς
Τρέμουλο δυνατό ψυχής μην ειν´ ο φταίχτης;
Απόσταση κράτα, δεν είσαι συ στους δυνατούς

Θεριό κακό πως να νικήσω...
         ...ποια απ' τα όπλα μου να βάλω απέναντι του;

Λεμόνι, άρωμα και γεύση που ξυπνάει
Ιδρώτας στέρεψε φυσά πολύ ο αέρας 
Ψίθυρος ξόρκι μαγικό λέω και γελάει
Ηδονή ανείπωτη παλεύοντας το τέρας!

...

άσκηση επιβίωσης 1η

Κάθε πρωί που ξυπνώ.

Ανοιχτά δεν θέλω να μείνουν τα μάτια μου.

Τυλίγομαι σφιχτά στο σεντόνι.

Αλλάζω πλευρό.

Θάβω το κεφάλι στο μαξιλάρι. 

Λαγοκοιμάμαι κανά μισάωρο ακόμη.

Ίσως να χαμογελάσω ξυπνώντας.

Ψάχνω αιτία για να σηκωθώ.

Η μέρα με έχει αρπάξει στη μέγγενη


...

ίσως δεν το θέλω...

θέλω να μ' αγαπώ
να με φροντίζω
εγώ
όχι να ζητιανεύω από άλλους

να μη γυρεύω στήριγμα
να μη γυρεύω χάδι
να μη γυρεύω λόγια
να μην γυρεύω αγάπη

να προχωρώ με δύναμη
χωρίς χέρι να κρατώ
χωρίς να ακολουθώ κανέναν
χωρίς να νοιάζομαι αν οδηγώ κανέναν
χωρίς να βλέπω γύρω μου αν βλέμματα μ' αγγίζουν

να δεχτώ ότι είμαι

να μη ψάχνω τι θα μπορούσα να ήμουν

να μην τρώω εμένα

...

θυμός για μένα

οι λέξεις

έρχονται 

όταν αισθάνομαι

όταν καίγομαι

όταν παγώνω

και είναι τόσο λίγες

δίψα

πόνος

θυμός

θυμός για μένα

κουκούτσι

Κάτι έχω κρύψει μέσα μου...
Κάτι που θέλει φτιάξιμο!
Κάτι που ξέχασα ότι υπάρχει...
...σχεδόν έχει χάσει το βάρος του.

...και όμως κάποτε σκέπαζε τα πάντα.

Όμως κάθε που περνώ στο συνειδητό κάτι με αγκυλώνει.

Πες μου, πώς θα χαθεί η αίσθηση αυτή;
Κι άμα χαθεί δεν θα 'ρθει το κενό;
Και το κενό είναι πάγος...

Ποιος ζει μ' ένα κουκούτσι πάγο μέσα του;

Κι αν κοιτάξω βαθιά και δω καθαρά;
Μήπως ποτέ δεν ήταν τίποτε σπουδαίο;

Ας το!
Καλά κρυμμένο ας μείνει.
Και ίσως έτσι ξεχαστεί.

Και ίσως κάποτε...



Τι έλεγα;



Έλεγα;



Δεν θυμάμαι...

...