προτροπή, πόσο μακριά από την Ελληνική πραγματικότητα...
...δουλεύω σε έναν χώρο με νέους
όμως, νέους που δεν προέρχονται από βολεμένες οικογένειες,
νέους που αναγκάζονται από τα δεκαπέντε τους να προσαρμόσουν τα θέλω τους,
αναγκάζονται να έχουν εντελώς ρεαλιστικούς και προσγειωμένους στόχους,
η πείνα τους δεν επιτρέπεται να είναι για όνειρα δημιουργίας, αλλά μόνο επιβίωσης
η τρέλα τους υπάρχει, όσο τους επιτρέπεται από τις συνθήκες να αισθανθούν παιδιά
αλλά, παιδιά ενός κατώτερου θεού
που είναι συχνά, πολύ ενοχλητικά για εμάς τους τυχερούς
έτσι
και τα κρίνουμε
και τα κατακρίνουμε
και τα απορρίπτουμε
και τα αποκαρδιώνουμε
και τα στιγματίζουμε
και τα υποτιμούμε
και τα διαλύουμε
όλα αυτά χωρίς δεύτερη σκέψη, αυθόρμητα
ενισχυμένοι
από το βάρος της αυθεντίας μας
από το κύρος του σπουδαγμένου
από την σιγουριά του τυχερού
από το ύψος του ανώτερου
από την σκληρότητα του βολεμένου
και επιτυχημένα πνίγουμε κάθε πείνα, κάθε δίψα, κάθε τρέλα
...
