τελευταία κραυγή μάτια μου δεν προλαβαίνω πρέπει να σκεφτώ να κρύψω να φανερώσω να αφήσω τις λέξεις μου να πέσουν πάλι στο κενό γιατί μόνο εκεί έχουν θέση τρέλα είναι η μόνη μου αλήθεια μάτια μου ... ... . ... ...
Μόλις με τρόμαξε το φεγγάρι... τόδες; Ή είναι μόνο δικό μου; Πετάω τις σκέψεις μου πάνω του. Κολλάνε ή ξαναπέφτουν χάμω και σκαλώνουν στα πεύκα; Εσύ θα μου πεις... Αν... η ομίχλη σου έφευγε... Αν... ήθελες να δεις καθαρά... Θα τις μάζευες απ τα πεύκα μου; Θα μου άφηνες απαντήσεις; Καλύτερες απ' τη σιωπή, θέλω... Θερμότερες απ' την παγωνιά, θέλω... Φωτεινότερες απ' τα μάτια σου, θέλω... Να υπάρχω, θέλω στο μυαλό σου στα μάτια σου στις πράξεις σου στις λέξεις σου Υπάρχω; εσύ θα μου πεις αν με προλάβεις ..... ..... .. .
μη με ξεχάσεις μη δεν λέω τίποτε περισσότερο απλά να ξέρεις ότι υπάρχω... όσο είμαι στο μυαλό σου στο μυαλό σου μόνο κράτα με ζωντανή ... ... . ... ...
δεν παίζεις το παιχνίδι μου κλαίω μαυρίζω χάνομαι πονώ λάθος ο χρόνος μου αυτός που έχω που έχεις που ζητώ που δίνεις δεν παίζεις μάτια μου γιατί; .............
σε θέλω να με ακούς να μου μιλάς σε θέλω να σε ακούω να σου μιλώ κενός ο χρόνος μου πονάει η αναμονή του τίποτε πονάει το τίποτε πονάει ...... . ......
ούτε στην πραγματικότητα ούτε στα όνειρα πουθενά δεν υπάρχει κοινός τόπος για σένα για μένα πικρό αλλά και πιο εύκολο κάνω πως το ξεχνώ και κρατώ από σένα μόνο στην σκέψη μου θραύσματα αγγιγμάτων αντανακλάσεις ματιών μοιρασμένο αέρα μου φτάνουν ... ... . ... ...
εδώ φωνάζω όσα δεν λέγονται όσα σου κρύβω κοίτα με άκου τα μάτια μου δες τις αλλαγές στη φωνή μου άγγιξε το ρυθμό στην ανάσα μου αναγνώρισέ με τόλμα εσύ ... ... . ... ...
στο λέω με κάθε τρόπο χωρίς ήχους χωρίς κινήσεις χωρίς ανταλλάγματα χωρίς ελπίδες χωρίς όνειρα χωρίς αγγίγματα χωρίς φιλιά χωρίς χάδια χωρίς μάτια μόνο με λέξεις κρυμμένες φορτωμένες μοναδικές που δεν τις ακούς δεν τις βλέπεις δεν τις καταλαβαίνεις δεν υπάρχουν για σένα γιατί φοβάμαι; ... ... . ... ...
καιρό έχω να σε φωνάξω να με ακούσεις να σε αγγίξω να με αγγίξεις να σου χαμογελάσω να μου χαμογελάσεις καιρό έχω να χαθώ μεσ' το ψέμα μου και οι αλήθειες μου νάναι τα όνειρά μου τολμηρά και άτοπα και αδύνατα και δικά σου ... ... . ... ...
θέλω θέλω και δεν είναι ευχή ουρλιαχτό είναι και τέλος και αρχή και όλα και συ εκεί μακριά γυρνάς την πλάτη και καταλαβαίνω ότι πάντα ήσουν έτσι και καταλαβαίνω ότι ονειρεύτηκα το γέλιο σου και καταλαβαίνω ότι δεν υπήρξες ποτέ και τόση αλήθεια δεν την θέλω δεν μ' αφήνει να κοιμηθώ να γλιστρήσω στην λήθη θέλω την αλήθεια που αγάπησα νάμαι η αλήθεια που αγαπάς ακόμη θέλω ...
είσαι δω για μένα είπες είμαι δω για σένα είπα και μετά... όλα πάγωσαν και έμεινα να σφίγγω πάνω μου εικόνες λέξεις στιγμές να ακουμπάω μέσα από το θολό μου βλέμμα όλα όσα άξιζαν
ίσως είναι καιρός να τελειώνει έγινε πολύ πικρό κι ας μην άρχισε ποτέ πως θα μπορούσε άλλωστε δεν είχε καρδιά δεν είχε μυαλό δεν είχε χρόνο δεν είχε χώρο μόνο ανάσες είχε που χάνονται σβήνουν πάνε ... ... . ... ...
δώσε μου μια λέξη δυο τρεις μια πρόταση ένα ίχνος πως υπάρχω σφίγγω πάνω μου όλες τις εικόνες και τις λέξεις σου αλλά δεν μου φτάνουν θέλω μια δήλωση μια εικόνα καθαρή και δυνατή να λέει όλα όσα θα ήθελα να λέει...
δεν είσαι εδώ, ποτέ δεν είμαι εκεί σιγά-σιγά χάνομαι χάνω δώσε κάτι λίγο αναγνώρισέ με χάνομαι αλλά και χάνεις ε, σε σένα μιλώ κατάλαβέ με μη με φοβάσαι, μάτια μου ... ... . ... ...
δεν μιλώ ανοιχτά δεν σου μιλώ και δεν ακούς και και ποιο τ' όφελος τι κερδίζεις όταν ξεγυμνώνεσαι την ικανοποίηση ότι δεν φοβάσαι ότι τολμάς ότι ότι ότι και με έχεις εκπαιδεύσει να βαδίζω σε λεπτό γυαλί δεν το ράγισα ακόμη αλλά μερικές φορές με κουράζει να ισορροπώ αλλά είναι και υπέροχο να κινδυνεύω έτσι μάτια μου ... ... . ... ...
ε, εσύ πόσο λίγο αυτό που δίνεις κι όμως είναι ο αέρας μου και ο ήλιος μου και το νερό μου και τίποτε άλλο αλλά... παρουσία και μάτια και κοινά βήματα και σκέψεις που ακουμπάνε σε κοινό τόπο εσύ αργά ή όχι στον σωστό χρόνο νομίζω λίγο νωρίτερα δεν θα σε είχα αναγνωρίσει ... ... . ... ...
λέω θέλω εννοώ σε θέλω λέω διψώ εννοώ διψώ την ματιά σου λέω τρομάζω στην σκέψη να χωθείς στο μυαλό μου εννοώ ποθώ να διάβαζες την σκέψη μου λέω δεν υπάρχω χωρίς εσένα εννοώ πως γίνεται να μην το καταλαβαίνεις λέω αγάπη εννοώ... αγάπη μου ... ... . ... ...
πάντα λάθος πάντα χαμένη πάντα μιλώντας μόνο σε μένα πάντα γεμάτη και άδεια και αφήνοντας σημάδια μου στην φαντασία μόνο και όχι στην ζωή τρόμος στην ιδέα να πάρει μορφή ό,τι με ζωντανεύει γελοίο; ανόητο; άκαιρο; άτοπο; αληθινό όμως όπως ακριβώς ο θυμός και τα μάτια μου που τώρα γυαλίζουν κι όμως με τίποτε δεν θάθελα να γύριζα πίσω πριν... πριν οι λέξεις μου βαρύνουν τόσο από σένα ... ... . ... ...
βαρέθηκα δεν έχει νόημα το μηδέν δεν έχει χρώμα έχω, δεν έχω... η ανάγκη τεράστια κάποτε ίσως την πω δυνατά ετοιμάσου κρύψου ή πες ναι αγαπημένα κουρελάκια μόνο εγώ τα βλέπω και τ' αρπάζω τα κρύβω θησαυρούς κλεμμένους αν δεν υπήρχαν θα έσβηνα ζωή μου ... ... . ... ...
όχι σιωπές με πονάνε θέλω μια λέξη ένα χαμόγελο δικό μας μόνο κι άλλη μια λέξη και γέλιο και ναι, ξέρεις τι σκέφτομαι διαβάζεις τι θα κάνω βοηθάς να δω χαμογελάς "δεν είσαι μόνη" και λέξεις πάλι και βλέμμα "ναι, καλά τα λες" "συμφωνώ" και μπαίνεις μπροστά και σφίγγεις το χέρι μου με τραβάς ψηλά στο έχω ξαναπεί εσυεγω και απέναντι οι άλλοι τόσο απλά όσο η λέξη αγαπώ καταλαβαίνω αγαπώ θέλω αγαπώ λέξη που δεν θα πω αλλά άκουσέ την και κράτα την πριν διαλυθεί και με διαλύσει ... ... . ... ...
δεν τολμώ να κρατήσω το βλέμμα σου φεύγω σε δευτερόλεπτα φοβάμαι τι θα δεις φοβάμαι αλλά το ζητάω τρομάζω από την πιθανότητα να χωθείς στο μυαλό μου να καταλάβεις τρομάζω αλλά το ονειρεύομαι
Άρχισα να γράφω πέρσι αρχές Σεπτέμβρη και σήμερα συμπλήρωσα 3010 προβολές του blog μου. Έχω μόνο πέντε που με ακολουθούν. Προβάλω συχνά ότι γράφω στο fb πλέον. Γράφω αρκετά συχνά και σε δυο διαφορετικές γεύσεις κυρίως: "έρωτας" και "πολιτική". Φαντασία και σκληρή πραγματικότητα. Λίγα για την παιδεία και δυο για θανάτους. Το λέω κρίση υπερμέσης ηλικίας. Άρα μπορείτε να μαντέψετε πόσων χρονών δεν είμαι... Πρόσφατα κάποια πολύ καλή μου φίλη, αδελφή θάλεγα, μου είπε ότι εκτίθεμαι πολύ και μπερδεύω όσους με διαβάζουν και με γνωρίζουν. Ποτέ δεν με κατηγόρησε κανείς ότι είμαι απλή. Για το αντίθετο, απορρίφθηκα. Αλλά με πλήρη συνείδηση λέω να μετανιώσω για όσα τόλμησα, παρά για όσα δεν τόλμησα. Πάντα είχα μπερδεμένα μέσα μου τι προτιμώ πιο πολύ να είμαι. Λογική-πρακτική ή δημιουργική-φευγάτη. Δεν ξέρω για κείνους που με αγαπούν ή απλά με εκτιμούν, πιο από τα δυο κομμάτια μου βαραίνει πιο πολύ. Έχω δικαίωμα να κυνηγήσω πλέον και το δεύτερο.
κλέβω με ματιές κομμάτια σου να σε θυμάμαι όταν λείπεις το αισθάνεσαι; ακούς τι σκέφτομαι όταν αγγίζεις την ματιά μου; αγγίγματα δευτερολέπτων μου αρκούν .............
αναπνέω την ζωή σου όσο ξεφεύγει και μ' αγγίζει ζω για την ματιά σου όσο τολμώ να την κρατάω δεν υπάρχω χωρίς εσένα μόνο αναμονή υπάρχει κι όμως τίποτε δεν βλέπεις ψυχή μου .............
ω... ήσουν δίπλα μου... και μπορούσα να σε αγγίξω κρατούσα το χέρι σου κρατούσες το χέρι μου τίποτε άλλο σιγά-σιγά γύρισα στην αλήθεια και δεν ήσουν εκεί αλλά το χαμόγελο δεν έκλεισε αν ήσουν δίπλα μου θα καταλάβαινες γιατί χαμογελώ δεν είσαι
δεν έχω ότι θέλω δεν θέλω ότι έχω θέλω ότι δεν έχω και δεν μπορεί να σαι δικός μου αγάπη μου τόσο απλό και κρύο τόσο βαρύ και σίγουρο τόσο πικρό και μοιραίο από τον χρόνο από τον χώρο
από την τύχη γιατί δεν μπορεί να σαι δικός μου αγάπη μου; μα είσαι...