Χρόνος...

Μη το κοιτάς το ρολόι!
Πάντα είναι λάθος.
Ποτέ δεν έχει την ώρα που θέλεις.
Ή αργεί νάρθει ή ήδη έχει χαθεί.

Μη το κοιτάς λοιπόν!
Κλείσε τα μάτια!
Ξέχνα τον χρόνο!
Δεν τον χρειάζεσαι...

Το μέτρημά του είναι για όσους δεν ζουν και μόνο περιμένουν.

Κι αν δεν μπορεις να στερηθείς τον χτύπο ρολογιού,  άκου την ζωντανή καρδιά σου μόνο!

.
..
.
..
.

Φτάνει να είναι ζωντανή...

γκρίζο 1

Προχωρώ μέσα στο γκρίζο μου παλεύοντας.

Προσπαθώ να το εξαφανίσω.

Δικό μου το γκρίζο.

Εγώ το γεννώ.

Εγώ πρέπει να το σκοτώσω!

Χρωματιστά ψίχουλα μου αρκούν.

Αλλά πρέπει εγώ να τα συνθέσω.

Χωρίς βοήθεια.

Χωρίς μπράβο.

Αλλά αυτό το "εγώ" χαλάει.

Χάνει να όνειρά του.

Δεν σχεδιάζει...

Δεν ζει...


Μόνο τρώει τον χρόνο του...

...

Ενοχή 1

Ο χρόνος μου κομματιάζεται.
Πρέπει!
Ανάγκες!

Κυνήγι δεικτών ρολογιού συνεχές.

Σπασμένα σχέδια...
Χαμένα "τώρα"...
Λιωμένα "σίγουρα"...

Ανάμεσά στα κομμάτια του κρύβω...
Χασμουρητά ζεστασιάς...
Όνειρα ανοιχτών ματιών...
Αποφάσεις αναβολών...
Ενοχές...
Ενοχές...
Ενοχές...

Ξόδεμα...

Ημέρα

Μέρα με λαχάνιασμα...

...με γέλιο...

...με δύναμη...

...με αναμονή...

...με θλίψη... 

...με θυμό...

Μέρα για να την κλείσεις στο χθες και να την κοιτάς χαμογελώντας.

Μέρα που με δάγκωσε και την χάλασα για να μη χαλάσω εγώ.

Έφυγε...

μια σταγόνα χρώμα

Γλιστρώ χωρίς σκέψη στην μέρα μου... 
Τρώω τον χρόνο...

Έπαψα να αναζητάω.
Απλά προχωρώ.

Λάθος!
Μόνο αφήνομαι...

Γύρω μου όλα γκριζάρουν.
Θυμώνω με τον φταίχτη...
Τον αναγκάζω να δει...

Οι ενοχές πληθαίνουν...
Αντιστέκομαι...
Ρίχνω μια σταγόνα χρώμα.
Θα βρω κι άλλα χρώματα;

Πρέπει!