Για τον πολύ κόσμο: "εκπαιδευτικός" είναι κάποιος που κάθεται 3 μήνες τον χρόνο, δουλεύει στην χειρότερη περίπτωση 21-23 ώρες την βδομάδα, το δε "ώρα" σημαίνει 45 λεπτά το πολύ.
Επίσης συμπληρώνει το εισόδημά του με "μαύρα" ιδιαίτερα (πρόσφατα πήραμε βραβείο με την υψηλή κατάταξή μας σε λίστα φοροφυγάδων).
Αν πάμε δε, στις μνήμες των περισσότερων από τα σχολικά τους χρόνια... όλοι θυμούνται τον δάσκαλο ή την καθηγήτρια που τους ταλαιπώρησε και τους άφησε μετεξεταστέους κλπ κλπ.
Γνωρίζω τα "κακά" μας και σαν συνάδελφος και σαν γονιός και σαν διοίκηση τα δυο τελευταία χρόνια (υποδιευθύντρια, με την ψήφο των συναδέλφων μου και ποτέ από άποψη δεν θα διεκδικήσω ανώτερη θέση, άλλο μεγάλο θέμα αυτό, όχι του παρόντος)
...συνεχίζω λοιπόν...
Ένα τέτοιο κατάπτυστο, τεμπέλικο ον γιατί να το προβάλλουν, υποστηρίξουν ή έστω απλώς ακούσουν στα κανάλια. Ως κανάλια απλά το πνίγουν. Ή το εμφανίζουν μόνο ως στόχο.
Πρέπει μόνοι μας να προβάλλουμε το δίκιο μας, το πρόβλημά μας, τα προβλήματα των σχολείων μας, το σημαντικό της σωστής λειτουργίας τους, το θεμελιώδες δικαίωμα όλων στην καλύτερη παιδεία.
Το να συζητάμε μεταξύ μας και να συμφωνούμε στα πολλά ή να διαφωνούμε σε κάποια, απλά μας λέει ότι ναι, δεν είμαστε μοναχοί. Αλλά δεν πάει τίποτε μπροστά στο θέμα μας.
Το οποίο θέμα μας δεν είναι δικό μας στενά και όσον αφορά τα οικονομικά μας, αλλά και όσον αφορά την υποβάθμιση, συρρίκνωση, εξαθλίωση της παιδείας μας. Του μόνου πράγματος στο οποίο αν επένδυαν οι κυβερνώντες, θα υπήρχε ελπίδα για το μέλλον μας σαν χώρα. Αλλά τότε δεν θα υπήρχε καμιά ελπίδα επιβίωσης για το σινάφι τους...
