ζω

τριγύριζα, πονούσα, θρηνούσα

η απώλεια βέβαιη

άδειο κέλυφος θάμουν πλέον

και η δύναμη να ζεις;

ή να γελάς;

ή να ερωτευτείς;

ή να λιώσεις από επιθυμία;

και να μισήσεις όταν σε αγνοούν;

ξεριζωμένη και αυτή με βία;

με την βία του γκρίζου

του ουδέτερου

του στεγνού

του παγωμένου

και... 
ανατροπή

και φως

και ήλιος

και επιστροφή

και... ναι 
δεν υπάρχει ποινή

ζω

και αγαπώ

και επιθυμώ

και μισώ

ζω

και υπερβάλλω

και περιπλέκω

και χαίρομαι

μόνη

.... ... .. . .. .

τι σημαίνει γυναίκα τελικά;

χάνομαι;

εξαφανίζομαι;

ακυρώνομαι;

και μόλις είχα αρχίσει να χαίρομαι την υπόστασή μου μετά από άπειρα χρόνια

μαχαίρι;

ρίσκο;

τι σημαίνει γυναίκα τελικά;

γιατί όχι

αισθάνομαι ζεστασιά

κρυμμένο χαμόγελο

σύνδεση

επαφή

γέλιο κοινό

άγγιγμα

σκέψεις κοινές

εμείς

όχι μόνον εγώ

όχι μόνον εσύ

υπάρχει;

ναι

ευτυχία

εστίαση στο σημαντικό

και προχωρώ

και γελάω

και αναπνέω

και μου ανήκει το όνειρο

και μου χαρίζεται ότι τολμώ να ονειρευτώ

πόσο φανερό τι συμβαίνει;

με διαλύουν

τώρα

σκέψη

επιθυμία

γνώση

πείνα

για σένα

μπλέκονται

με διαλύουν

υπάρχεις

υπάρχω;

... ... . ... ...

It hurts

It hurts

I am alive

It hurts

I won't stop it

It hurts

I am smiling

It hurts

I feel it

It hurts

I enjoy it

It hurts

I do not regret it

I am in love...

hope

alone

silent

angry

not talking

not being listened

no eyes to look at me

nothing

nobody

no smile

no kiss

no care

no love

hope?

χαρά

μια μικρή μετακίνηση της ζυγαριάς προς το μέρος μου

ένα απρόσμενο συν

λαμπερό, γλυκό, δικό μου

άπιαστο,

απολαυστικό

αμαρτωλό

αθώο

χαρά

τίποτε περισσότερο

ή όχι;

... ... . ... ...

επαφή

ματιά, γέλιο, επικοινωνία

τίποτε περισσότερο

τίποτε λιγότερο

και ταυτόχρονα τα πάντα

το φως κρύβει την μορφή

αλλά αισθάνεσαι την αναζήτηση

απολαμβάνεις την επαφή

ικανοποιείσαι με το ελάχιστο

και ματιά "ναι, εμείς"

και γέλιο "ναι, εμείς"

και επικοινωνία "ναι, εμείς"

και γιατί όχι κάτι παραπάνω

και γιατί όχι κάτι πιο ζεστό

και γιατί όχι κάτι πιο δικό μας, επιτέλους

ποια τα όρια;

και ποιος τα θέτει;

και ποιος τα δέχεται;

και ναι τα ξεπερνώ

και τότε, που βρίσκομαι;

στο "εμείς";

στο "τέλος";

στο "λάθος";

κι όμως ακόμη αισθάνομαι χαρά...

... ... . ... ...