ξαναμαθαίνω ν' αγαπώ τα βήματά μου...

Λέξεις σφηνωμένες κατ' απ' τα νύχια μου
κρατούν κρυφά πόθους, αγωνίες, όνειρά μου...
Κάθε που αφήνω μια να φύγει,
εικόνες σχηματίζει η σκέψη μου θολές.
Μόνο εγώ αναγνωρίζω τι σχηματίζουν...
Μόνο εγώ βλέπω τον πόνο...
Μόνο εγώ ξέρω τι κρύβουν...

Κλείνω ξανά τις λέξεις στις γροθιές μου και προχωρώ...

Κι αφού οι λέξεις αυτές δεν ανασαίνουν, γυρνώ την πλάτη σε πόθους, αγωνίες, όνειρά μου...




Ξαναμαθαίνω ν' αγαπώ τα βήματά μου...