πάντα μιλώντας μόνο σε μένα

πάντα λάθος
πάντα χαμένη
πάντα μιλώντας μόνο σε μένα

πάντα γεμάτη 
και άδεια
και αφήνοντας σημάδια μου 
στην φαντασία μόνο
και όχι στην ζωή

τρόμος στην ιδέα 
να πάρει μορφή 
ό,τι με ζωντανεύει

γελοίο; 
ανόητο; 
άκαιρο; 
άτοπο;

αληθινό όμως 
όπως ακριβώς ο θυμός
και τα μάτια μου που τώρα γυαλίζουν 

κι όμως με τίποτε δεν θάθελα να γύριζα πίσω

πριν...

πριν οι λέξεις μου βαρύνουν τόσο από σένα

... ... . ... ...