πληγή

πονάω

κρατάω την ανάσα μου...

δεν λειτουργεί

κρύβομαι στο μαξιλάρι μου...
μικρό για να βοηθήσει

έχω γίνει ένα κενό που μεγαλώνει

το νοιώθω θα χαθώ
κανείς όμως δεν θα με χάσει

θυμώνω, οργίζομαι, ξεσπάω

γεμίζω το κενό με αποφάσεις...

σπάνε αργά μα σταθερά σαν φούσκες

μου μένει 
η αναμονή... 
ο πόνος... 
ο θυμός... 
η περηφάνια
και αυτά δεν είναι αέρας
βάρη είναι

πονάω και φταίω μόνο εγώ

.............