είναι μια από αυτές τις νύχτες...

Είναι μια από αυτές τις νύχτες 
που τίποτε δεν έμεινε να νιώσω,

γιατί τα ελάχιστα που θέλησα, 
γλιστράνε και διαλύονται 
μέσ' την πραγματικότητα.
Μένει το κενό που άφησες, 
όταν αποφάσισες 
ότι δεν θα υπάρχει "εμείς".


Δεν ζητούσα τίποτε άλλο, 
παρά το "εμείς" 
που μπορούσες εσύ να δώσεις.
Μα συ τρόμαξες 
από το άτοπο και άχρονο, 
το ανείπωτο και αδύνατο.
Όμως είσαι εδώ, δίπλα μου,
αλλά σε απόσταση 
και σε σιωπή 
να μου το θυμίζεις.


Είναι μια από αυτές τις νύχτες 
που νιώθω τα πάντα, 
που ζητώ τα πάντα, 
που παλεύω για τα πάντα, 
που θυμάμαι τα πάντα,
που έχω τα πάντα στο μυαλό μου.


Είναι μια από αυτές τις νύχτες
που με αφήνουν διψασμένη...